By narząd wzroku spełniał swoją funkcję potrzebne jest światło. Światło (promieniowanie widzialne) jest to ta część widma elektromagnetycznego, która powoduje bezpośrednio wrażenia wzrokowe.
W widmie światła widzialnego można wydzielić przedziały długości fal, które oko ludzkie odbiera jako wrażenie różnych barw:
380 – 436 nm fiolet,
436 – 495 nm niebieski,
495 – 566 nm zielony,
566 – 589 nm żółty (żółty),
589 – 627 nm pomarańczowy,
627 – 780 nm czerwony.
Poniżej zamieszczony jest rysunek, przedstawiający widmo promieniowania elektromagnetycznego. Pokazany jest również wykres chromatyczności czyli tzw. trójkąt barw. Przedstawia on w prostokątnym układzie dwóch współrzędnych chromatycznych (x,y), barwy tęczy od czerwonej do fioletowej na obrzeżach oraz wszystkie pozostałe barwy w środku trójkąta barw. Każdy punkt tego wykresu reprezentuje inną barwę światła. W centrum trójkąta znajduje się mieszanina wszystkich barw czyli barwa biała. Należy tu pamiętać, że cały czas mówimy o świetle, a nie o kolorach na papierze. Np. na papierze mamy kolor szary, a przy świetle mamy nadal światło białe. Na papierze mamy kolor czarny, a przy świetle mamy „jego brak” niezależnie od barwy źródła światła. Oczywiście, aby zobaczyć kolorową plamę na papierze potrzebne jest nam światło białe. Bo jeśli taką kartkę oświetlimy światłem innym niż białe, to kolorowa plama może wyglądać inaczej. Przykładem tego jest obraz nas samych w świetle zachodzącego czerwonego słońca. Zupełnie przecież inny niż w ciągu dnia. To jaki obraz zobaczymy uzależnione jest nie tylko od samego obrazu, ale również od światła jakim jest oświetlony.
Rys. Widmo promieniowania elektromagnetycznego
Rys. Wykres chromatyczności
Promieniowanie widzialne obejmuje zakres fali elektromagnetycznej od 380 do 780nm. W skład widma, oprócz światła, wchodzi także ultrafiolet o mniejszych długościach fali niż światło widzialne oraz podczerwień o długościach większych.
